Türkiye’de 24 Ocak 1980 Ekonomik İstikrar Kararlarından önce, konsolide bütçe tasarruflarını yatırımlarda yoğun olarak kullanmaktaydı. Ancak 1980’li yılların ortalarından sonra negatif konsolide bütçe tasarrufları oluşmaya başlamıştır ve bu durum da yatırımlarda artık, konsolide bütçe tasarruflarının kullanılmadığını açıklamaktadır. 24 Ocak 1980 Ekonomik İstikrar Kararlarından sonra artık, konsolide bütçeden üretken yatırımlara pay ayrılmamış; tersine altyapı yatırımlarına pay ayrılmıştır. Altyapı yatırımları da üretken olmayan yatırım türlerindendir. Altyapı yatırımlarının ise GSYİH’nın artışına katkısı sınırlıdır. Türkiye 1980’li yılların ortalarından 2000’li yılların ortalarına kadar, konsolide bütçe tasarrufu oluşturamadığı için; bu dönemde yatırımlarını dış borçlanma ile yapar hale gelmiştir. Bunun nedeni de dış finansmanın, iç finansmandan daha az maliyetli olmasıdır. Bu tercihin ekonomiye olumlu katkıları olmuştur. En azından bu dönemde özel sektör sermaye piyasasından kaynak ihtiyacını, daha uygun şartlarda temin edebilmiştir.
Turkey relied heavily on consolidated budget savings in investments before the Economic Stability Decisions of 24 January 1980. However, negative consolidated budget savings started to occur after mid-1980s and this explains why consolidated budget savings are no longer used in investments. After the Economic Stability Decisions of 24 January 1980, no share has been allocated to productive investments anymore from the consolidated budget; on the contrary, shares have been allocated for infrastructure investments. In fact, infrastructure investments are among non-productive investment types. The contribution of infrastructure investments to the rise in GDP is limited. Since Turkey could not create consolidated budget savings from the mid-1980s to the mid-2000s; it started to make its investments through foreign borrowing. The reason for this is that foreign borrowing is less costly than domestic financing. This preference has contributed positively to the economy. At least, during this period, the private sector could meet its need for sources from the capital market under more favorable conditions.