(Prof.Dr. Seyithan DELİDUMAN’ın Tebligat Hukuku Bilgisi isimli eserinden esinlenerek yazılan bir yazıdır)

Sayın DELİDUMAN’ın Yetkin Yayınları’nca basılmış Tebligat Hukuku Bilgisi isimli eserini geçen hafta farkettim. Zaman zaman gereksinim duyacağımı düşündüren bu eseri edindikten sonra, gerek işim gerekse özel yaşamım açısından “tebliğ”in ne denli önemli olduğunu duyumsadım.  Kitabı irdelerken Tebligat Kanunu’nda son yıllarda yapılan değişiklikler olduğunu, Tebligat Tüzüğü’nün yürürlükten kalktığını, 22 Ocak 2012 tarih ve 28184 sayılı Resmi Gazete’de Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliği’n yayımlanmış olduğunu öğrendim. Bu vesile ile de tebligat hukukuna dair kendimi yeterince güncellemediğimi duyumsadım. Oysa özellikle Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun kararları üzerinden de bakıldığında tebligat bir çok hakkın kullanımı ve hak kullanımı açısından sürelerin başlaması yönünden çok değerli bir hukuksal  durumu temsil etmekte. Bu ihmalim nedeniyle burukluk yaşarken, olasılıkla başkaca kişilerin de dikkatinden kaçabilecek bu durumu paylaşmak istedim. Aşağıda yer verilen bilgiler Sayın DELİDUMAN’ın eserinden sizlere aktarılmaktadır.

Tebligat kavramı, bildirim, yazılı bildirim anlamına gelen tebliğ sözcüğünün çoğulu olup, bir bilgi veya haberin ilgilisine bildirimi veya ulaştırılması anlamına gelir. Tebligat, yetkili makam veya onun vasıtası ile birtakım hukuki işlemlerin, bu işlemlerin hukuki sonuçlarından etkilenmeleri amaçlanan kimselere kanuna uygun şekilde bildirimi ve bildirimin de usulüne uygun olarak yapıldığının belgelendirilmesi işlemidir.

Tebligat, Anayasa ile güvence altına alınan iddia ve savunma hakkının tam olarak kullanılmasını ve bu suretle adil bir yargılamanın yapılmasını sağlayan çok önemli bir araçtır….Tebliğ muhatabına yapılmadıkça, temyiz ve itiraz gibi kanun yollarına başvurma süreleri işlemeye başlamaz. ….Tebligatın önemi sadece davada iddia ve savunma hakkının gereği gibi kullanılması açısından değil, aynı zamanında, kamu hukuku, özellikle vergi ve idare hukuku alanında birtakım kamusal yetkilerin kullanılabilmesi için de, yetkili makam veya mercilerin ilgilisine usulüne uygun olarak tebligat yapmış olmaları koşulun bağlıdır.

Tebligat Kanunu’na 2011 yılında eklenen hüküm uyarınca elektronik ortamda tebligat yapılması mümkündür. Ancak elektronik tebligat alanındaki gelişmelerin yeni olması nedeniyle, elektronik tebligatı kabul eden diğer ülkelerde de olduğu gibi, bir seçenek olarak kullanılabilir durumdadır. Elektronik tebliğ yöntemi, gerçek kişi muhataplar için bir zorunluluk durumu taşımamaktadır. Diğer taraftan anonim, limited ve sermayesi paylara bölünmüş şirketlere elektronik tebliğ yapılması zorunludur. Ancak bu tebliğin teknik ve insan iradesi dışındaki nedenlerle yapılamaması durumunda, tebligatın amacını ortadan kaldırmamak için diğer tebligat yollarının kullanılabileceği hükme bağlanmıştır(7201 sayılı Tebligat Kanunu, madde 7/a).

Konumuzu Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun önemli gördüğümüz iki kararını bilginize sunarak sonlandıralım:

·      (….7201 sayılı Yasanın ilgili maddelerinde faks çekmek suretiyle tebligat yapılacağı hakkında herhengi bir hüküm bulunmamaktadır..”(HGK 2001/21-359 E, 1993/876 K; HGK 11.04.2001 T, 2001/21-359E, 2001/361 K)

·      “…Tebligat tutanakları aksi sabit oluncaya kadar geçerli olan evraklardandır. Dosya içerisine tebligatın geçersizliğine ilişkin bir belge ve karar bulunmamaktadır. Tebligat yapılan kişinin orada çalışmadığını iddia eden davalının dinlettiği tebligatı alan kişi ve diğer tanıkların beyanlarına değer verilerek tebligat ve tutanağının aksi sabit oluncaya kadar geçerli olduğu hususu gözetilmeden yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır…”(HGK 18.02.2009 T, 2009/6-47 E, 2009/81 K).