Ölüm her defasında geride kalanlara bir şamar gibi vurur da yaşarken değerini bilemediklerimizi ya da hiç uğruna birbirimizi üzmelerimizi utanarak terennüm ederiz. Üç günlük dünya der, boynumuzu büker, haklarımızı helal ederiz yitirdiğimize. Kavgalarımız, hırslarımız gözümüze görünmez. Nihayetinde kendimizin de çıkacağı ebedi yolculuğu tasavvur eder, hakikatin bu yolculuk olduğuna kanaat getirir, hüzün ve alınan ders ile döneriz yaşamın sürükleyen döngüsüne..

Bu hafta sonu bir Kardeşimizi ebediyete uğurladık. Fakrullah İsmail Hakkı AYDOĞDU Kardeşimiz’i. Kendisi Gelir İdaresi Başkanlığı’nda kamu görevi yürütmekteydi. Ölüm sıralı değilse de genç yaşta yitirdiğimiz Kardeşimiz’i yitirmenin üzüntüsü, ancak mukadderata dair kabulümüzle teselli bulmakta..

Yıllar içinde yitirdiğimiz askerlerimiz, polislerimiz, sivil vatandaşlarımız oldu. Hepsi için rahmet diliyoruz.

Vergi Sorunları Dergisi sayfasında böyle bir yazı yayımlanır mı sorusunu sorup bir yanıt verdikten sonra yazılan bu yazı, size ne beyanname vermeniz için bilgi sunmakta, ne bir tartışmalı konuya temas etmekte, ne de bilmediğinize dair bilgi vermektedir; biliyorum. Ancak sorduğum soruya verdiğim yanıt şuydu: NE OLUYOR ZAMAN ZAMAN BİZLERE? Günden güne yoğun olarak izlediğimiz egemen diyalog dilimiz biraz öfke, biraz şiddet, biraz hırs, biraz restleşme yoğunluğu taşımıyor mu? Bir yerde durup şöyle derin derin nefes alıp düşünmek için ne olmalı? Sözde aldığımız dersler yaşadıklarımızdan, unutulanların başında yer alıyor sanki(!).

Soruya verdiğim yanıt, bir durup nefes almak adına yitirdiğimiz Kardeşimizin ardından duyumsadığım hüzünle bir şeyi ifade etmek gereksinimini duyumsattı. EVET DURALIM BİR NEFES ALALIM.

Oldukça yoğun gündemi olan bu güzel Ülkemizde yitirdiklerimizin ardından bir an, bir gün değil, mütemadiyen özlemle bakarken, barışa, gönül kırgınlıklarından uzak anlara, uzlaşı ve birbirimizi anlamaya dair özlemimizi gidermek adına çaba harcayalım.

Yitirdiklerimizi özlemle anıyor, yeni haftanın birbirimizi daha iyi anlamayı başardığımız bir başlangıç olmasını diliyorum.