Son günlerde ardışık terör olayları bir klasiği gündeme getiriyor: Terörün Finansmanı.

Terörün Finansmanı dendiğinde, sanki çok gizemli ve karanlık bir kavram telaffuz ediliyormuş gibi duyumsanıyor. Bu finansman için çeşitli parasal ilişkilerin karmaşıklaştırılarak kaynaklarının gizlendiği, para kaynaklarının tespitinin çok zor olduğu, meşru işlerden teröre nasıl ve ne ölçüde kaynak aktarıldığının, kimlerin yardımcı olduğunun çok zor tespit edilebildiği, istihbarat verilerinin her zaman hukuki anlamda delil oluşturmadığı bilinenlerdir. Bunlar yine malumun ilanı bilgilerdir. Ancak böyle olduğunu bilmek, eylemsizlik gerekçesi de değildir.  Disiplinli ve kararlı politikalarla, karmaşık algılanan yapıların aşama aşama ortaya çıkarılması ve asgariye indirgenmesi mümkündür.

Terörün finansmanının önlenmesi, vergi hukukundan ve suç gelirleri hukukundan bağımsız düşünülmemesi gereken bir konudur. Ancak bu alanda etkin çalışmayı engelleyen konuların değerlendirilmesi gerekmektedir. Örneğin vergi yükümlülükleri alanında, tahsilatı artırmak ya da mükelleflerin vergi borcu yükünü azaltmak dışındaki af düzenlemeleri, suç gelirlerinin aklanmasına ve terörün finansmanına kadar sonuç yaratabilecek düzenlemelerdir.  Özellikle kayıt dışı varlıkların bildirimine olanak tanıyarak kaynak sorgulaması dışında bırakılan servet unsurlarını sisteme dahil etmeyi önceleyen düzenlemeler, her türlü suçtan kaynaklanan edinimleri meşrulaştırma riski taşıdığı gibi, eğer bu türdeki servet unsurlarının terörün finansmanına kaynaklık oluşturması söz konusuysa, terörün de finansmanına köprü oluşturması olasıdır. Bu tür yorumların “vesvese” görülmesi durumunda mücadelenin etkinliği tartışmalı olacaktır. 

Terör eylemi, en yalın olanından en karmaşık görünenine mutlak bir hazırlık gerektirir. Bu herhangi bir organizasyonun yönetiminden farklı değildir. Örgüt oluşturma(düzenli ya da düzensiz), amaç belirleme, planlama, eylem ve değerlendirme aşamaları ile bir süreci temsil eder. Bu sürecin yönetimi rastlantısal olamaz.  Rastlantısal olması durumunda benzer eylemlerin tekrarlanmaması beklenmelidir. Ancak bilinen odur ki, bir çok eylem, bir kısım küçük farklar dışında birbirini tekrarlamakta ve bu tekrara göre de hangi örgütün yaptığı bilinir olmaktadır. Bu da örgütler için bir “markalaşma” anlamı taşımaktadır. Birilerince hangi örgütün eylemi yaptığının bilinmesi aynı zamanda mesaj verilmek istenen kişi, kurum ya da sistemlere ileti niteliğinde olmaktadır. İşte tüm bu unsurlar değerlendirildiğinde terörün rastlantısal bir şiddet davranışı olmadığı, özellikle maddi kaynaklar olmaksızın sürdürülemeyeceği, faillerinin yine parasal olanaklar olmaksızın kaçamakayacakları, yaşayamayacakları ve aktif kalamayacakları mutlak göz önünden bulundurulmalıdır.

Son söz olarak terörün bir çiçek olmadığı, dolayısıyla suyla değil parayla büyüdüğü bilinmelidir.

Tüm Şehitlerimizin ruhu huzur içinde olsun.