Geçmişten günümüze hukuk sistemimiz içinde yer almasına rağmen, uygulamada kendisine yer bulamayan ve 2018 yılından itibaren tekrar işlerlik kazanan konkordato, finansal yapısı bozulan borçlunun, alacaklıları ile belirli bir plan dahilinde anlaşarak, borçlarının yeniden yapılandırılması anlamına gelmektedir. Konkordato aynı zamanda alacaklılara da muhtemel bir iflasa nazaran alacaklarına kavuşma imkanı sunmaktadır. Bu bakımdan konkordatonun borçlu ve alacaklı bakımından bir takım sonuçları bulunmakla birlikte bu sonuçların muhasebe uygulamalarına etkisi de kaçınılmazdır. Çalışmada, konkordato kapsamındaki borç ve alacakların Vergi Usul Kanunu’nun ilgili maddelerinde yer alan şüpheli alacak, değersiz alacak ve vazgeçilen alacak bakımından değerlendirmesi yapılmış ve işletmelerin muhasebe kayıtlarında yapması gereken düzeltmeler, örnek uygulamalar yardımıyla açıklanmıştır. Araştırma neticesinde ulaşılan en temel sonuç, konkordato başvurusu kabul edilen borçludan olan konkordato kapsamındaki alacakların, VUK bakımından şüpheli alacak sayılabileceği ve karşılığa konu edilebileceği hususu olmuştur.
Although it has been in our legal system from past to present, the concordat, which could not find a place for itself in practice and became operational again since 2018, means the debt restructuring of debtor, whose financial structure deteriorated, by agreeing with his creditors within a certain plan. Concordat also offers creditors the opportunity to achieve their receivables compared to a possible bankruptcy. In this respect, although concordat has some consequences in terms of debtor and creditor, the effect of these results on accounting practices is inevitable. In this study, the debts and receivables within the scope of concordat are evaluated in terms of doubtful receivables, worthless receivables and waived receivables included in relevant articles of the Tax Procedure Law (TPL), and the corrections to be made in accounting records of enterprises are explained with the help of sample applications. The main conclusion reached as a result of research is that the receivables within the scope of concordat, which is from the debtor whose concordat application has been accepted, can be considered as doubtful receivables in terms of TPL and can be subject to provision.