Dijital ekonomide; “iş yeri” kavramı çok önemlidir. VUK’ta iş yeri tanımı örneklerle tanımlanmış ve bir yerin işyeri olabilmesi için ticari, sınai, zirai veya mesleki faaliyetler çerçevesinde kullanılması gerektiği hüküm altına alınmıştır. Ancak Kanunda yapılan bu fiziki işyeri tanımı, her gün gelişen dünyada artık yetersiz kalmakta ve gelirin kavranmasında problemler oluşmaktadır. Çünkü dijital ekonomide “fiziki iş yeri” tanımının karşılığı yoktur. Teknolojik gelişmeler ve dijitalleşmenin gelişmesi sonucu sanal dünyada e-ticaretin ve dijital işlemlerin yaygınlaşması vergi mevzuatındaki tanımların sınırlı kalmasına ve ekonomik hayatta yeni oluşumların gündeme gelmesine neden olmuştur. Çalışmamızda, iş yerinin hukuki boyutu, ulusal ve uluslararası platformda idare ve yargının bakışı ile diğer uluslararası alınan kararlar çerçevesinde bir değerlendirme yapılmıştır.
In the digital economy; The form of “work place” is highly important. According to VUK, the definition of work place is defined with examples and it is stipulated that for a place to be a work place, it must be used within the framework of commercial, industrial, agricultural or professional activities. However, this physical work place definition made in the Law is no longer sufficient in the developing world and problems arise in the comprehension of income. Because the definition of “physical work place” has no equivalent in the digital economy. As a result of technological developments and the development of digitalization, the spread of e-commerce and digital transactions in the virtual world caused the definitions in the tax legislation to be limited and new formations in economic life came to the fore. In our study, an evaluation has been made within the framework of the legal dimension of the work place, the perspective of the administration and the judiciary in national and international platforms, and other international decisions.