Hem Gelir Vergisi Kanunu hem de Kurumlar Vergisi Kanunu, “mali güce göre vergilendirme” ilkesinin bir gereği olarak, “gerçek safi gelirin” vergilendirmeye esas alınabileceğini öngörmektedir. Matrahın belirlenmesinde gelirin gerçek ve safi tutarı ile dikkate alınacak olması nedeniyle gayrisafi hasılattan indirilecek ve indirilemeyecek giderlerin neler olduğu, her iki Kanun’da da düzenleme altına alınmıştır. Buna göre mukavelenameye, ilama ve kanun hükmüne istinaden ödenen zarar ziyan ve tazminatlar, suçtan kaynaklanması halinde safi kazancın tespitinde gider olarak dikkate alınmayacaktır (GVK m. 41/6; KVK m. 11/1-g). Bu bağlamda burada, söz konusu düzenlemelerdeki “suçtan kaynaklanma” ifadesinin ne anlama geldiği incelenecek olup; yasa koyucunun “suçtan kaynaklanma” ifadesine verdiği anlam, uygulamanın bu ifadeyi ne şekilde değerlendirdiği, uygulamadaki değerlendirmenin yasa koyucunun iradesi ile uyumlu olup olmadığı ve hangi koşulların gerçekleşmesi halinde suçtan doğan bir zarar ziyan ve tazminattan söz edilebileceği bu çalışmada ele alınacak belli başlı hususları teşkil etmektedir.
Both Income Tax Code and Corporate Tax Code prescribe to take “real net revenue” as a basis for taxation as a requirement of “the ability to pay principle”. Since the revenue is taken into account with real and net revenue sum in the determination of the tax base, the deductible and non-deductible expenses are regulated in both codes. According to the Income Tax Code article 41/6 and Corporate Tax Code article 11/1-g, in case they are resulted from crime, damages and compensations which are paid in regard to contract, writ and law enforcement are not taken into account in the determination of net income. In this regard, the meaning of the term “resulted from crime”, the understand of legislator on this term, its meaning in implementation, whether this term in implementation is compatible with the will of legislator and under which circumtances damage and compensation resulted from crime comes to the fore will be discoursed.