5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 16’ncı maddesinde “Örtülü Sermaye” müessesesi, 17’nci maddesinde ise “Örtülü Kazanç” müessesesi düzenlenmiştir. Her iki müessesenin de amacı, kurum kazancının birtakım yollarla aşındırılarak vergi matrahının aşındırılmasının önlenmesi olup, her iki müessese de “vergi güvenlik müesseseleri” arasında yer almaktadırlar. Örtülü kazanç müessesesi, vergilendirilmesi gereken kurum kazancının madde metninde sayılan yöntemlerle kısmen veya tamamen vergi dışı bırakılmasını engellemek amacıyla getirilen bir vergi güvenlik müessesesidir. Sermaye şirketlerince dağıtılan örtülü kazançlar, Kurumlar Vergisi Kanununun 15’inci maddesinin 3’üncü bendi gereğince kanunen kabul edilmeyen gider niteliğindedir. Kurumlar Vergisi Kanununun 16’ncı maddesinde; kurumların aralarında vasıtalı vasıtasız bir şirket münasebeti veya devamlı ve sıkı bir iktisadi münasebet bulunan gerçek ve tüzel kişilerden yaptıkları istikrazlar, teşebbüste devamlı olarak kullanılır ve bu istikrazlarla kurumun öz sermayesi arasındaki nispet, emsal kurumlarınkine nazaran bariz bir fazlalık gösterirse mezkur istikrazların örtülü sermaye sayılacağı, aynı Kanunun 15’inci maddesinde ise örtülü sermaye üzerinden ödenen veya hesaplanan faizlerin, kurum kazancının tespitinde indirilemeyeceği, hüküm altına alınmıştır. Dolayısıyla, sözkonusu kişilerden alınan borçlar örtülü sermaye niteliğinde ise, bu borçlanmalara uygulanan faiz ve komisyon oranının bir önemi kalmamakta, bu nitelikte yapılan tüm ödemeler bir nev’i kar dağıtımı hükmünde sayılmakta ve kurum kazancının tespitinde indirilmesine imkan verilmemektedir. Bu nedenle, ancak örtülü sermaye niteliğinde olmayan borç alma işlemlerinde ve bu borçlanmalara emsaline nazaran yüksek faiz ve benzerleri uygulanması durumunda, örtülü kazanç dağıtımı sözkonusudur. Dağıtılan örtülü kazanç tutarını ise emsal faiz oranı ile uygulanan faiz oranı arasındaki fark belirlemektedir. Başka bir ifadeyle, şirketin sözkonusu kişilerden aldığı ve örtülü sermaye niteliğ inde olmayan borç paralara, emsal faiz oranı uygulanarak bir faiz ödenmesi durumunda, örtülü kazanç dağıtımından bahsedilemez. Her iki müesseseyi de finansman açısından irdelediğimizde, örtülü sermayenin yalnızca borçlanmada bulunan şirketlere yönelik olduğu, örtülü kazanç müessesesinin ise hem borçlanan, hem de borç veren şirketlere yönelik olduğu anlaşılmaktadır. Örtülü kazanç dağıtımı şekillerinden uygulamada en sık rastlanılanı sözkonusu Kanunun 17’nci maddesinin üçüncü bendinde düzenlenen, şirketin kendi ortakları, ortaklarının ilgili bulunduğu gerçek ve tüzel kişiler, idaresi, murakabesi veya sermayesi bakımlarından vasıtalı vasıtasız olarak bağlı bulunduğu gerçek ve tüzel kişiler ile olan münasebetlerinde emsaline göre göze çarpacak derecede yüksek veya düşük faiz ve komisyonlarla ödünç para alıp veya verilmesidir. Bu durum bir nev’i kar dağıtımıdır. Şirketlerde yıllık hesap dönemi kapanmadan, yıllara yaygın inşaat ve onarma işi yapanlarda ise iş bitmeden, yapılan bu kar dağıtımı, örtülü kazanç dağıtımı hükümlerini gündeme getirmektedir. Bununla birlikte yıllara yaygı n inşaat ve onarma işi yapan şirketler açısından tereddütler mevcuttur. Bu makalemizde yıllara yaygın inşaat ve onarma işi yapan şirketlerin yukarıda yer alan şekilde yaptıkları kar dağıtımı ile örtülü kazanç dağıtımı müessesesi ilişkisi irdelenmeye çalışılacaktır.