Teknolojik yenilik ve gelişmelerin hız kazandığı son yıllarda işletmelerin teknolojideki değişiklikleri takip etmeleri oldukça güçleşmiştir. Bir makine veya teçhizat çok kısa sürede demode olmakta, bu da işletmelerin diğer işletmeler ile olan rekabette geri kalmalarına neden olmaktadır. Özellikte ekonomik krizin etkilerinin ağır bir şekilde hissedildiği günümüzde işletmeler, öncesinden daha fazla finansmana ihtiyaç duymaktadırlar.Bu nedenle son zamanlarda vergi kanunlarında mükelleflere tanınan vergisel imkânlar önemini daha da artırmıştır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 328. Ve 329. maddelerinde düzenlenen ve amacı işletmelerin teknolojik yenilik ve gelişmeleri takip etmelerini kolaylaştırmak ve maddi duran varlıkların yenilenmesini teşvik etmek olan yenileme fonu müessesesi de mükelleflere vergi kanunlarında tanınan finansman kolaylıklarından biridir. Bu müesseseden yararlanılarak normalde vergilendirilmesi gereken, amortismana tabi iktisadi kıymetin elden çıkarılması sonucu oluşan kar (iktisadi kıymetin satılması veya yangın, deprem gibi doğal afetler yüzünden ortaya çıkan zarar nedeniyle sigorta tazminatı alınması sonucu ortaya çıkan kar), ilgili iktisadi kıymetin yenilenmesi amacıyla bilançonun pasifinde özel bir fon hesabına alınarak azami 3 yıl gelir veya kurumlar vergisi hesaplamaları dışında tutulmakta, daha sonra belirli şartlara uyularak elden çıkarılan amortismana tabi iktisadi kıymetin yerine yenisi alındığında yeni alınan amortismana tabi iktisadi kıymetin amortisman giderleri bu fondan karşılanarak vergi dışı bırakılan söz konusu kar vergilendirilmektedir. Yazının ilerleyen bölümlerinde kısaca bu şekilde tanımlanan yenileme fonu müessesesi ve uygulamanın muhasebeleştirilmesi açıklanmaya çalışılacaktır.