Küreselleşme sonucunda, işletmeler dünya piyasasında rekabet edebilmek amacıyla yeni stratejiler izlemeye başlamıştır. Özellikle kanun boşluklarından yararlanıp üretim maliyetlerini azaltma hedefleri, işletmeler açısından özellikli bir amaç haline gelmiştir. Bu bağlamda, toplu iş sözleşmelerinin getirmiş olduğu mali yükümlülüklerden kaçınmak amacıyla asıl işveren-alt işveren ilişkisinde muvazaalı işlem tesis edilerek emek istihdamında maliyeti azaltma yoluna gidilmektedir. Bu muvazaalı işlemler dolayısıyla iş mahkemelerinde açılan davalar neticesinde asıl işverenin “işveren” sayılması, vergi kanunlarının getirmiş olduğu yükümlülükler açısından hüküm ifade etmemektedir. Ancak asıl işveren, vergi kanunları açısından “işveren” olmasa da ödemeyi yapan sıfatıyla işçilere yaptığı ödemelerden vergi kesintisi yapmak zorundadır.
As a result of globalization, the companies have started to follow new strategies in order to be able to compete in the world market. Especially, reduction of costs by benefiting from legal gaps have become a specific objective on the part of the companies. In this context, in order to avoid financial liabilities introduced by the collective agreements, cost reduction by establishing fictitious transaction in the primary employer-subemployer relationship is preferred. As a result of the lawsuits filed in labor courts due to these fictitious transactions, regarding the primary employer as the “employer does not constitute a provision in terms of the liabilities envisaged by the tax laws. However, the primary employer must make tax deductions from the payments he/she makes to the employees even though he/she is not the “employer” under tax laws.