Teknoloji terimi, üretim ekonomisi açısından katma değeri yüksek ürünler üretilmesine yönelik bilgi birikimi şeklinde tanımlanabilir. Teknoloji birikimi bir süreçtir; ve gelişmekte olan ülkelerin bu süreci bir an önce tamamlamaları gerekmektedir. Aksi taktirde gittikçe küreselleşen dünyada bu ülkeler rekabet avantajlarını kaybedecektir. Türkiye de gelişmekte olan bir ülke olarak teknolojinin kalkınma için önemini kavraması ile birlikte teknoloji yatırımlarına ağırlık vermiştir. Bu konuda ilk olarak 2001 yılında 4691 sayılı Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu çıkarılmıştır; bu konuda atılan bir diğer önemli adım 2008 yılında 5746 sayılı Araştırma Ve Geliştirme Faaliyetlerinin Desteklenmesi Hakkında Kanun’un çıkarılması olmuştur. Hiç şüphesiz ki 2001 yılından bugüne aradan geçen 13 yıllık süre zarfında teknoloji yatırımlarına ve bu kapsamda Türkiye’de Ar-Ge faaliyetlerine verilen önem artmıştır. Ancak uzunca sayılabilecek bu 13 yıllık süre zarfında Türkiye’nin kendi cep telefonunu dahi üretememiş olması 4691 ve 5746 sayılı Kanunlardan beklenen amacın gerçekleşmediğini göstermektedir. Kişisel kanaatimize göre, Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde teknoloji yatırımları için daha radikal önlemlerin alınması gereklidir.
The term technology may be defined as the knowledge regarding the production of high value added products in terms of production economics. Accumulation of technology is a process and developing countries should define this process at once. Otherwise, these countries will lose their competitive advantages in an increasingly globalized world. Turkey is also a developing country, and it has given emphasis to technological investments upon its grasp of the significance of technology for development. Regarding this subject, Law no. 4691 on Technology Development Areas was passed first in 2001, and another important step in this direction is the Law no. 5746 on Supporting Research and Development Activities which was issued in 2008. Undoubtedly, within this time period of 13 years that has passed since the year 2001, the emphasis given to investments in technology and to R&D activities in Turkey has increased. However, that Turkey has not even been able to produce its own mobile phones within this period of 13 years which may be considered rather long, shows that the expected target of the Laws no. 4691 and 5746 has not been realized. According to our personal opinions, more radical actions must be taken for investments in technology in developing countries like Turkey.