İşletmeler açısından, globalleşme sürecindeki ekonomilerde ticari işler artmakla birlikte belli bir düzeyin üstündeki kaliteyi gerçekleştirmek daha maliyetli hale gelmektedir.Yani kalite arttıkça maliyette artmaktadır. Çünkü kalite, kontrol edilerek sağlanır.İşletmeler açısından ise hataların ölçülebilen maliyetleri (hurda, fire vs.) ele alınır. Buna karşın hataların ölçülmeyen maliyetleri (Pazar kaybı, müşteri kaybı, prestij kaybı vs.) de bulunmaktadır. Müşteri gereksinimlerinin doğru olarak tespitinden, hatasız ve eksiksiz ürün tasarımından, girdi tedariğinden, firma dahilindeki tüm faaliyetlere, buradan da dağıtım kanallarına kadar uzanan süreç kalite yönetimi ile ilgilidir. Günümüzde işletmeler artan müşteri taleplerini karşılamak ve rekabetin yoğun olduğu piyasa şartlarında faaliyetini sürdürüp ayakta kalabilmek için ürün çeşitliliğini arttırmak, kalite standartlarına uygun üretim yapmak ve maliyetlerini kontrol altına almak zorundadır. Bu tür gereksinimler işletmelerin yapısını kompleks, üretim faaliyetlerini karmaşık bir hale getirmiştir. İşletmelerin toplam kaliteyi yakalayamaması durumunda, özellikle ihracat yapan firmalarda, satışın gerçekleştirilmesinden sonra yurtdışındaki alıcı firma tarafından genellikle mal kalitesine ve başkaca kriterlere göre satış bedeli üzerinden bir kısım kesintiler yapılmaktadır. Burada yapılan kesintilerin kabulü tarafların kendi aralarında yapmış oldukları anlaşmalara bağlıdır. Alıcılar tarafından istenilen kalitenin yakalanamadığı durumda reklamasyon kavramı ortaya çıkmaktadır. Reklamasyon, satılan malın istenilen kalitede olmaması, ayıplı olması, mal cinsinde hata olması, ya da pazarda yaşanan kriz neticesinde fiyatlarda görülen düşme gibi nedenlerle yurtdışında bulunan alıcı nezdinde oluşan maddi kaybın giderilmesine yönelik, anılan firmalarca ihracatçı firmaya belli bir tutarın yansıtılması olarak ifade edilebilir. Yazımızda ise reklamasyon neticesinde oluşan giderlerin vergi kanunları karşısındaki durumu ele alınacaktır.