Vergi gelirlerinin kamu finansmanı açısından oldukça önemli bir yere sahip olmasına karşın, optimal vergileme sorunu mükellefler üzerinde negatif etkilere neden olmaktadır. Bu durum vergilendirilebilir kaynaklardan istenilen düzeyde gelir elde etmenin önüne geçmektedir. Vergi yükünün artması mükelleflerin vergilere karşı sergilemiş oldukları tutum ve davranışları etkilerken diğer taraftan gelir dağılımında da adaletsizliklere neden olmaktadır. Bu çalışmada Türkiye’de kişisel gelir vergisi ile gelir dağılımı arasındaki ilişki incelenmiştir. 1990-2019 döneminin ele alındığı zaman serisi analizlerinde kişisel gelir vergisinin vergilendirme içindeki payı ile Gini katsayısı değişkenleri kullanılmıştır. Johansen eşbütünleşme testi sonuçlarına göre değişkenler arasında uzun dönemli ilişki bulunmaktadır. Uzun dönemin katsayısı pozitif işaretlidir. Buna göre kişisel gelir vergisindeki azalma gelir dağılımını daha adil bir hale getirmektedir. Vektör error correction model’e (VECM) dayalı nedensellik testi sonuçları ise kişisel gelir vergisinden Gini katsayısına doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi olduğunu göstermiştir. Buna göre kişisel gelir vergisinin vergilendirme içindeki payında meydana gelen %1’lik artış Gini katsayısını yaklaşık %0,15 arttırmaktadır. Ampirik bulguların ardından, ücret geliri üzerindeki vergi yükünün azaltılması, vergi sisteminin ve vergi oran yapısının gözden geçirilerek daha adil bir hale getirilmesi gerekli görülmektedir.
Although tax revenues have a very important role in terms of public financing, the issue of optimal taxation has a negative impact on taxpayers. This prevents generating the desired level of revenue from taxable sources. An increase in the tax burden affects the attitudes and behaviors of taxpayers towards tax, while on the other hand, leading to unfair distribution of income. This study examines the relationship between personal income tax and income distribution in Turkey. In the time-series analyses of the period 1990-2019, the share of personal income tax in taxation and the variables of the Gini coefficient were made use of. According to the results of the Johansen cointegration test, there is a long-term relationship between the variables. The sign of the long-term coefficient is positive. This means that a decrease in personal income tax makes the distribution of income fairer. The results of the VECM-based causality test showed a one-way relationship of causality from personal income tax to the Gini coefficient. Accordingly, a 1% increase in the share of personal income tax in taxation increases the Gini coefficient by about 0.15%. These empirical findings show that it is important to reduce the tax burden of wage income, and review the taxation and tax rate system, which is to make it fairer.