01.07.2012 tarihinde yürürlüğe girecek Türk Borçlar Kanunu 420.maddesine göre; işçinin işverenden alacağına ilişkin ibra sözleşmesinin yazılı olması, ibra tarihi itibarıyla sözleşmenin sona ermesinden başlayarak en az bir aylık sürenin geçmiş bulunması, ibra konusu alacağın türünün ve miktarının açıkça belirtilmesi, ödemenin hak tutarına nazaran noksansız ve banka aracılığıyla yapılması şarttır. Bu unsurları taşımayan ibra sözleşmeleri veya ibraname kesin olarak hükümsüzdür. Hakkın gerçek tutarda ödendiğini ihtiva etmeyen ibra sözleşmeleri veya ibra beyanını muhtevi diğer ödeme belgeleri, içerdikleri miktarla sınırlı olarak makbuz hükmündedir. İş sözleşmesi, taraflara sürekli olarak borç yükleyen bir özel hukuk sözleşmesi olsa da, taraflardan herhangi birinin iş sözleşmesini bozmak için karşı tarafa yönelttiği irade açıklaması ile ilişkiyi sona erdirmesi mümkündür. Fesih hakkı, iş sözleşmesini derhal veya belirli bir sürenin geçmesiyle ortadan kaldırabilme yetkisi veren bozucu yenilik doğuran ve karşı tarafa yöneltilmesi gereken bir haktır. Örneğin, işçinin ücret ödeme şeklindeki değişiklik bir anlamda işçiyi baskı feshi sonucu iş sözleşmesini sona erdirmeye yönelten bir davranıştır. Fesih hakkını kötüye kullanan işveren, İş Kanunu’nun 17. maddesi uyarınca bildirim sürelerine ait ücretin 3 katı tutarında tazminat ödemek zorundadır. Bu tazminata uygulamada kötü niyet tazminatın denilmektedir.
According to article 420 of the Code of Obligations that shall come into effect on 01.07.2012; it is obliged that the release contract that indicates the receivable of the employee from the employer is in written form, at least one year has passed since the cancellation of the contract as of the release date, the type and amount of the receivable of release is indicated explicitly and the payment is made completely according to the amount due and by bank transfer. Release contracts or release forms that do not include these elements are definitely void. Release contracts or other payment documents containing declaration of release, that do not include the payment of the amount due are receipts only to the extent of the amounts they contain. Although employment contract is a private law contract that encumbers the parties continuously with debt, it is possible for either of the parties to terminate the relationship with a declaration of will that is addressed to the other party. Right of cancellation is a right that gives the authority to cancel the employment contract immediately or after a certain period of time and creates dissolving novel condition and that should be addressed to the other party. For instance, a change in the wage payment of an employee is in a sense an attitude that encourages the employee to cancel the employment contract as a result of pressure. An employer who misuses their right of cancellation must pay a compensation fee of 3 times the amount regarding notice periods as per article 17 of the Labor Law. This compensation is called the bad faith compensation in practice.