I- GENEL BİLGİ Emsal kira bedeli esası Gelir Vergisi Kanunu’nun 73’ncü maddesinde hüküm altına alınan bir vergi güvenlik müessesesidir. Anılan hüküm uyarınca, kiraya verilen mal ve hakların kira bedelleri, emsal kira bedelinden düşük olamayacaktır. Ayrıca bedelsiz olarak başkalarının intifaına bırakılan mal ve hakların emsal kira bedeli, bu mal ve hakların kirası sayılacaktır. Maliye Bakanlığı yayınladığı 18.2.1985 tarih ve 3.2131-4.426/10337 sayılı genel yazıda, Gelir Vergisi Kanunu’nun lafzına bağlı kalarak, mükelleflerin beyannamede gösterilen gayrisafi yıllık kira bedellerinin emsal kira bedelinden düşük olması durumunda emsal kira bedeli esası uygulamasına gidileceğini, buna uymayan mükellefler hakkında ikmalen kusur cezalı tarhiyat yapılacağını belirtmiştir. Ancak Bakanlıkça yayımlanan 5.1.1999 tarih ve 1999/1 sıra numaralı Gelir Vergisi Kanunu Uygulama İç Genelgesi ile, gerçek kira gelirinin tevsik ve ispat edilmesi durumunda emsal kira bedeli esasının uygulanmıyacağı belirtilerek konuya esneklik getirilmiştir. Emsal kira bedeli esası, Maliye İdaresi ve yargı organlarının emsal kira bedeli esasına bakış ve bu konudaki değerlendirmelerimiz bu yazının konusunu oluşturacaktır.