Enflasyon en basit anlatımla, fiyatlar genel düzeyinin hızlı ve sürekli olarak yükselmesi olarak tanımlanabilir. Piyasadaki para miktarının artması sonucu para biriminin değerinin düşmesi ve değeri sabit kalmış olan bir ürünün satın alınabilmesi için o para biriminden daha fazla harcanması gerekliliği şeklinde açıklanabilir. Paranın değerini, bir birim paranın satın alabildiği mal tutarı yani satınalma gücü tayin eder. Enflasyon süreci paranın değerini kaybettiği bir süreçtir. Enflasyon olgusunun tarihi gelişimini kısaca gözden geçirirsek, enflasyon olgusu klasik iktisat kuramında para arzıyla ilişkilendirilmiş, ekonominin reel boyutunun parasal değişmelerden etkilenmediği, para arzının artışının nominal değişkenleri yani parayla ölçülen değişkenleri ve fiyatları etkilediği, reel faizlerin ve reel ücretlerin etkilenmediği savunulmuştur. Klasik teori bu açıdan parasal genişlemeyi enflasyonun ana nedeni olarak görmüştür. Para arzı ile fiyatlar arasında doğrusal bir ilişki kurulmuş, para arzındaki % 10’luk bir genişlemenin fiyatlarda da % 10’luk bir artışa neden olacağı savunulmuştur. 1929 yılında ABD’de yaşanan Büyük İktisadi Buhran’ın aşılmasında ve II. Dünya Savaşı sonrası Avrupa devletlerinin yeniden inşa edilmesi sürecinde kamu harcamalarının artmasıyla birlikte, devletin ekonomik dengelerin şekillenmesinde aktif bir taraf almaya başlamasıyla birlikte enflasyon süreçleri de kendini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştır. Günümüz ekonomilerinde çeşitli finansal enstrümanların varlığı para talebinin değişim aracı niteliğinin yanında, tasarruf aracı ve spekülatif amaçlarlada talep edilmesi, hisse senedi, tahvil, bono, repo, altın ve döviz gibi enflasyon karşısında değerini koruyan araçların varlığı kişileri enflasyon karşısında güvenilir pozisyonlar almaya itmiştir.