Bu çalışmamızda, Anayasa Mahkemesi’nin ücretlilere uygulanan vergi tarifesine ilişkin güncel kararı ele alınarak bu konuda yakın bir süreçte yaşanan değişikliklerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bilindiği üzere, 5479 sayılı Kanunla Gelir Vergisi Kanununun 103’üncü maddesinde düzenlenmiş olan gelir vergisi tarifesi yeniden düzenlenmiştir. Bu kapsamda, vergi tarifesindeki vergi oranları ve dilim sayısı azaltılmış; ücret gelirleri için öngörülen ayrı tarife nedeniyle uygulanan ikili tarifeden de vazgeçilmiştir. Ancak, ücretliler lehine var olan pozitif ayrımcılığa mali güce göre vergilendirme ve vergi adaleti ilkelerine aykırı şekilde son verilmesi Anayasa Mahkemesi’nin iptal kararını gündeme getirmiştir. Düzenlemenin iptalinin ardından, Anayasa Mahkemesi’nin iptal gerekçesinde belirtilen Anayasaya aykırılıkların telafisi açısından 6009 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle vergi tarifesinin ücret gelirlerine uygulanmasında tarifenin son iki gelir diliminin genişletilmesi çözüm olarak öngörülmüştür. 6009 sayılı Kanunla yapılan değişiklikler de ücret gelirleri açısından yeterli görülmediğinden bu yeni düzenleme de Anayasa Mahkemesine götürülmüştür. Ancak, bu defa 6009 sayılı Kanunla ücretliler lehine getirilen düzenleme mali güce göre vergilendirme ve vergi adaletinin sağlanması bakımından yeterli görülerek yapılan başvuru reddedilmiştir. Bu çalışmamızda, Anayasa Mahkemesinin vermiş olduğu güncel kararlar ışığında konu ele alınmıştır.
This article addresses the decision of the Constitutional Court regarding the tax scale applied to wage-earners and aims at evaluating the changes regarding this issue that have occurred recently. As is known, the income tax scale that had been regulated in article 103 of Income Tax Law was re-regulated with the Law no 5479. In this context, tax rates and number of tax brackets in the tax scale have been reduced, and the dual scale applied due to the legal seperation of scales was given up. However, putting an end to the positive discrimination existing in favor of wage-earners by violating the principles of taxation according to financial power and tax justice has brought the annulment decision of the Constitutional Court to the agenda. Following the annulment of the regulation, through the change made with the Law no. 6009, extending the last two income brackets has been stipulated as a solution in order to compensate the unconstitutionalities stated in the annulment justification of the Constitutional Court. Since the changes made with the Law no. 6009 have not been regarded as sufficient in terms of wage income, this new regulation has also been taken to the Constitutional Court. However, the regulation introduced with the Law no. 6009 in favor of wage-earners was agreed to be sufficient to ensure taxation according to financial power and tax justice, and the application was rejected this time. This article deals with the issue in light of the current decisions made by the Constitutional Court.