Vergi kanunlarının büyük bir bölümünde önemli değişiklikleri beraberinde getiren ve son yılların en köklü vergi reformu olan 4369 No’lu Kanun, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde uzun süren bir görüşme maratonunun sonucunda 22.07.1998 tarihinde Genel Kurul’da kabul edilip, 29.07.1998 tarih ve 23417 Sayılı Resmi Gazete’nin mükerrer baskısında yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Tüm vergi kanunlarında yer alan maddelerin yaklaşık yirmide birini değiştiren bu kanunun temel amaçlarını vergi sistemimizde yer alan aksaklıkların giderilmesi, vergi tabanının genişletilmesi, tüm gelir türlerinin kavranması, vergi sisteminin içinde yaşanabilir bir hale getirilmesi, kayıt dışı ekonomik faaliyetlerin kayıt altına alınması, kazanılmamış gelirlerin vergilendirilmemesi ve vergi cezalarının caydırıcı ve basit hale getirilmesi olarak sıralayabiliriz. Yazımızın konusunu da söz konusu 4369 No’lu Kanunla; 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun, Gelirin Toplanması, Toplama Yapılmayan Haller, İhtiyarı Toplama, Aile Reisi Beyanı ve Gelir Vergisi Tevkifatına ilişkin maddeleri ile kazanılmamış gelirlerden vergi alınması sonucunu doğurduğu için eleştirilen Hayat Standardı Esası ve Geçici Vergiye ilişkin maddelerinde yapılan değişiklikler ile yürürlükten kaldırılan uygulamalar oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Jel Sınıflandırması:

Keywords:

Jel Classification: