Gelir Vergisi Kanununda 4369 Sayılı Kanunla zirai kazançların vergilendirilmesinde değişiklik yapılmadan önce; Küçük çiftçi Muaflığındaki muaflık ölçüsünü aşan çiftçilerde Götürü Gider ve Gerçek Usule göre vergilendirme yapılmaktaydı. Götürü Gider Usulü’nde vergileme götürü gider emsallerinin uygulanması ve masraf belgelerinin toplanması suretiyle iki şekilde, gerçek usulde vergilendirme ise zirai işletme hesabı ve bilanço esası olmak üzere iki şekilde belirlenmekte idi. 4369 Sayılı Kanunla, Küçük Çiftçi Muaflığını düzenleyen Gelir Vergisi Kanunun 10, 11, 12, 13 ve 14. maddeleri kaldırılarak muaflığı belirleyen işletme büyüklüğü ve yıllık satış tutarı ölçülerinden işletme büyüklüğü ölçüsü değişen Gelir Vergisi Kanunun 54. maddesinde daha geniş düzenlemelerle yeniden getirilmiş, yıllık satış tutarı ölçüsü ise kaldırılarak böylece çiftçilerin satışları ile ilgili belge almaktan çekinmelerine bir neden kalmamıştır. İşletme büyüklüğü ölçüsünün tespitindeki özel durumlara ise değişen 53. maddede yer verilmiştir. Değişen Gelir Vergisi Kanunun 54. Maddesinin önceki şeklinde yer alan zirai kazançlarda Götürü Gider Usulüne ilişkin hükümler bulunmakta iken yeni düzenleme ile Götürü Gider Usulü tamamen kaldırılmıştır. Yapılan değişiklikle, zirai kazançlarda ya sadece stopaj yoluyla ya da gerçek usulde vergilendirme benimsenmiştir. 4369 Sayılı Kanunla Zirai Kazançlarda vergilendirme yöntemi uygulaması 01.01.1998 tarihinde yürürlüğe girmiştir.