Türkiye’ de uygulanmaya çalışılan yatırımları ve ihracatı teşvik politikaları, 1980’ li yıllarda daha genel bir nitelikte iken, 1990’ lı yıllardan itibaren önce destek kalemleri azaltılmaya başlamış; daha sonra, 2000’ li yıllara doğru belli coğrafi alanlara ve belli ekonomik sektörlere öncelik veren bir teşvik sistemi oluşturulmuştur. Bugün uygulanmakta olan devlet yardımları sistemi Türkiye’ yi “Kalkınmada Öncelikli Yöreler”, “Normal Yöreler” ve “Gelişmiş Yöreler” olarak üçe ayırmaktadır. Bu yörelerde uygulanacak devlet yardımları Maliye Bakanlığı ve Hazine Müsteşarlığı tarafından ortaklaşa belirlenmektedir. Bu uygulamalara paralel olarak Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından çeşitli dönemlerde çıkarılan yasalar ile “Serbest Bölgeler”, “Organize Sanayi Bölgeleri”, “Teknoloji Geliştirme Bölgeleri” ve “Endüstri Bölgeleri” adı altında bazı coğrafi mekanlara, sektörel amaçlı olmak üzere, özel statüler tanınmıştır. Günümüzde yatırımların teşvikine yönelik olarak uygulanmakta olan mevcut sistemin hukuki dayanağını teşkil eden 10/6/2002 tarih ve 2002/4367 sayılı “Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında”ki bakanlar kurulu kararında, yatırımlarda devlet yardımlarının hangi koşullarda ve ne şekilde uygulanacağının esasları belirlenmiştir. Bu Karar ile, bölgeler arası dengesizlikleri gidermek, istihdam yaratmak ve uluslararası rekabet gücünü artırmak için kalkınma planları ve yıllık programlarda öngörülen hedefler ile Avrupa Birliği normları ve uluslararası antlaşmalara uygun olarak tasarrufları, katma değeri yüksek, ileri ve uygun teknolojileri kullanan yatırımlara yönlendirmek suretiyle, yatırımların desteklenmesi amaçlamaktadır.