Osmanlı döneminde ihracatın büyük oranda yasaklanmış olmasından dolayı dış ticaret ve önemi ancak Cumhuriyetin ilanıyla belirgin hale gelmeye başlamıştır. Ömrü yüzyıla yaklaşan Türkiye Cumhuriyeti dış ticareti sadece 1930-1946 yılları arasında 15 yıllık bir zaman diliminde fazla vermiştir. Bu fazlalıkta ihracatın yoğun teşvik edilmesi değil 1929 dünya buhranı sonrası tüm diğer ülkeler gibi Türkiye’nin de korumacılık önlemlerine başvurmasıyla ithalatın zorlaşması ve bu dönemde ihracatın gerisinde kalması önemli rol oynamıştır. Dışa açılmanın Miladı olan 1980 sonrası dönemde ve ihracatın öneminin krizlerle daha iyi anlaşıldığı 2000’li yıllardan sonra da dış ticarette hep açık verilmiştir. Türkiye dış ticaretinin olağanüstü haller dışında neden fazla vermediği, hep açık vermesinin nedenleri istatistiki verilerle analiz edilmiştir. Yapısal sorunlar nedeniyle dış ticaretteki süreklilik arz eden dış ticaret açığına literatür taraması ışığında çözüm önerileri sunulmuştur.
Foreign trade and its importance has become prominent with the proclamation of the Republic since exports were prohibited to a large extent in the Ottoman times. Foreign trade of the Turkish Republic whose life has approached a century gave surplus only in the 15 year period between 1930 and 1946. Like all other countries, Turkey also resorted to protectionist measures after the Great Depression in 1929 and imports became more challenged and thus lagged behind exports in that period, and it was this situation, not intense exports incentives, that played a major role in this surplus. There have also always been deficits in the period after 1980, which was a milestone for international expansion and after 2000s when the importance of exports was understood more clearly due to crises. Reasons why Turkish foreign trade never produced surpluses except for extraordinary circumstances and why it always produced deficits have been analyzed with statistical data. In light of the literature search conducted, solution recommendations have been given regarding the deficit in foreign trade that continues due to structural problems.