Gelir Vergisi Kanunu’nun gider kabul edilmeyen ödemeler başlığı altında düzenlenen 41’inci maddesine 4008 sayılı Kanunla eklenen 8’inci bentte, Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre, dönem sonu stoklarını son giren ilk çıkar yöntemine göre değerleyen veya amortismana tabi iktisadi kıymetlerini yeniden değerlemeye tabi tutanların, işletmede kullandıkları yabancı kaynaklara ilişkin faiz, komisyon, vade farkı, kar payı, kur farkı ve benzer adlar altında yaptıkları giderler ve maliyet unsurlarının bir kısmının gider olarak kabul edilmeyeceği hükme bağlanmıştır. Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 15’inci maddesinin 13 numaralı bendine göre bankalar, sigorta şirketleri ve finans kurumları dışında kalan kurumlar da Gelir vergisi Kanunu’nun söz konusu bendindeki esaslar çerçevesinde hesapladıkları giderleri kurum kazancının tespitinde indirilecek gider olarak dikkate alamayacakladır. Buna göre, işletmede kullanılan yabancı kaynaklara ilişkin faiz, komisyon, vade farkı, kar payı, kur farkı ve benzeri adlar altında yapılan gider ve (yatırımın maliyetine eklenenler hariç) maliyet unsurları toplamının % 25’ine uygulanan indirim oranı sonucunda bulunan tutar kurumlar veya gelir vergisi matrahının tespitinde gider olarak dikkate alınmaması gerekmektedir. İndirim oranı ise, Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre o yıl için tespit edilmiş olan yeniden değerleme oranının, ilgili kuruluşlardan alınan bilgilere göre Maliye Bakanlığı’nca o yıl için hesaplanan ortalama ticari kredi faizi oranına bölünmesi suretiyle tespit edilmektedir. Bu yazımızda vergi mevzuatımıza yukarıda belirtildiği gibi 4008 sayılı Kanun’la girmiş olan finansman gider kısıtlaması 54(1) ve 55(2) Seri No’lu Kurumlar Vergisi Genel Tebliğleri çerçevesinde açıklanmaya çalışılacaktır.