Türkiye’de tarım sektörünün vergilendirme yapısı stopaj usulüne bağlanmıştır. Esas usul stopaj iken, istisnai olan beyan sistemidir. Belli büyüklükteki tarım işletmelerinin gerçek usulde vergilendirilmesi sonucu verilen gelir vergisi beyannamelerinin sayısının çok düşük düzeylerde kaldığı, stopaja tabi işlemlerin piyasa koşulları itibariyle yeterince gelişmediği dikkate alındığında tarım sektörünü kayıtlı biçimiyle tam olarak kavramak pek de mümkün görünmemektedir. Bu nedenle vergilendirmede yalın ölçütler kullanılmış bulunması yerinde olmuştur. Bazı kısıt verilere karşın ülkemizin tarımda vergileme kapasitesini yeterince kullandığı anlaşılmaktadır. Çiftçilerin gelirleri ile ödemesi gereken vergileri arasında ciddi farklılıklar olduğuna dair bir kanıta ulaşılamamıştır.
In Turkey, the taxation methodology of the agricultural sector is established on the withholding tax procedure. While the main taxation method is withholding, the exceptional is the declaration system. Considering the fact that the number of income tax returns given by the certain large entities taxed in factual method is very low and the taxes subject to withholding are not sufficiently developed, fully grasp of agricultural sector does not seem possible in its current form, given the market conditions. For this reason, it has been fitting to find that simple criteria to be used for taxation. In spite of some constraints, it is understood that our country has employed enough taxation capacity in agriculture. There is no evidence that there is a serious difference between the income of the farmers and the taxes to be paid.