Parafiskal yükler arasında önemli bir yer ve ağırlığa sahip olan ve kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşu olan Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar’a Kanun ile verilen, kayıt ücreti, yıllık aidat, munzam karşılık ve diğer gelir kaynaklarının miktarının belirlenmesi hususundaki yetki, çalışma ve tartışma konumuzu ihtiva etmektedir. Anayasa’nın 73/3. maddesi gereği söz konusu parafiskal yüklerin ve buna ilişkin tüm temel unsurların kanunlarla düzenlenmesi gerekirken, Kanun’da Anayasa’ya açıkça aykırı ve vergilendirme yetkisinin devri sonucunu doğuracak şekilde, ücret ve aidatların oran ve/veya tarifelerin ya da tutarların Kanun ile değil, Yönetmelikle belirlenmesi şeklindeki düzenleme, yasallık ilkesi ve bu bağlamda da belirlilik ilkesini ihlal eder nitelikte olduğu kanısındayız. Yine parafiskal yük örneğini teşkil eden diğer bir oda geliri olan “munzam aidat” oranı da, Kanun’da belli edilmiş ancak, parafiskal yükün tutarı ticari kazanç ya da bilanço kârına göre değişiklik arz edecek şekilde düzenlenmiştir. Dolayısıyla “kazancın belli bir oranı” şeklindeki bir düzenleme, öngörülebilirliği ve dolayısıyla hukuki belirliliği ortadan kaldırmasının yanı sıra adeta ilave bir gelir/kurumlar vergisi görünümüne bürünmektedir. Bu bağlamlarda konunun ele alınması ve tartışmaya açılması gerektiği kanısındayız.
Here, we will study and discuss the authority to determine the amount of annual contribution, additional reserve and other income resources, which is of a high important and significance in parafiscal burdens and granted by law to Turkish Union of Chambers and Exchange Commodities, a public professional organisation, as well as to Exchange Markets. While the mentioned parafiscal burdens and all related basic elements need to be regulated by the law as per the article#73/3 of the Constitution, any such arrangement in the Law suggesting that the rates and/or tariffs or the amounts of the fees and contributions are determined upon Regulations rather than the Law in such a way to result in the transfer of the authority of taxation explicitly against the Constitution, is a violation of the principle of legality and the principle of clarity and definiteness in this sense. Yet again, the rate of “additional contribution fee”, an income of the chamber, which constitutes an example of parafiscal burden is also specified by the law however, the amount of parafiscal burden is regulated so as to vary according to the commercial income or accounting profit. Therefore, any arrangement in the form of “a certain rate of the income” will not only rule out the predictability and thus the legal certainty but also appears to be almost as a supplemental income/corporate tax. We are in the opinion that the matter should be handled and discussed in these aspects.