Enflasyon düzeltmesi, mali tabloların düzenlendiği tarihteki paranın cari satın alma gücü cinsinden ifade edilmesini sağlamak üzere ihdas edilmiştir. Bu düzeltme yönteminin ruhu ekonomik koşulların firmaların performanslarını etkilediği gerçeğine dayanır. Zira enflasyon düzeltmesi ile amaç enflasyona bağlı gelir, maliyet, kâr, aktif, pasif ve sermaye kaymalarını önleyerek hemen hemen gerçek ekonomik büyüklüklere ulaşmaktır. Gerçekten, yüksek enflasyon dönemlerinde firmaların nakit akışlarının artışının da yüksek olması herşeyin yolunda olduğunu göstermemektedir. Enflasyonist ortam, aktif ve pasif hesap kalemlerini farklı etkilemektedir. Enflasyon düzeltmesi literatüründe düzeltilmesi gereken parasal olmayan aktif ve pasif kalemler enflasyondan ters yönde etkilenirler. Bir başka ifadeyle aktifteki parasal olmayan kalemlerin enflasyona paralel olarak fiyatları artarken buna karşılık pasif parasal olmayan kalemler enflasyon oranında aşınmaktadır. Bu yüzden enflasyon düzeltmesinde aktifteki parasal olmayan kıymetler enflasyonist kazanç, pasifteki parasal olmayan kıymetler enflasyonist zarar doğururlar. Bununla beraber, 5024 sayılı Kanunla vergi mevzuatımıza giren mali tablolarda enflasyon düzeltmesi üzerine yapılan tartışmalara bakıldığında sanki bu düzenlemenin iş dünyasının isteklerine cevap vermemiş gibi bir izlenim edinilmektedir. Enflasyon düzeltmesi standardını bilen ve Türkiye uygulamasını tartışan çevre dışında, bu düzeltmeyi sanki % 50 oranında enflasyon yaşanıldığı takdirde 100 birim kâr elde eden bir işletme kârını 50 birime düşürecek şeklinde algılamaktadır. Enflasyon düzeltmesi sonucunda zarar artabileceği gibi kârlar da artabilir. Hatta bir adım ilerisinde zarar eden bir işletme enflasyon düzeltmesi sonucunda kâr da edebilir. Bu yazımızın konusunu, yatırımlar parasal olmayan kalemlere yönlendirildiği takdirde enflasyondan kaynaklanan zararı n azalacağı ve enflasyon düzeltmesinin borçla çalışan işletmelerin aleyhine olduğu iddiaları oluşturmaktadır.