Otuz yılı aşkın bir süredir gelişmekte olan ülkeler genellikle çok miktarda (yüksek oranlı faizle) borçlanmışlardır. Bu borçlanmaların amacı, bu borçların kendilerini daha hızlı bir gelişme sürecine sokacak ve dolayısıyla daha yüksek bir yatırım düzeyine ve daha hızlı bir büyüme sağlayacak olmasıdır. Fakat, 1980’lerde borç oranının çok yüksek seviyelere ulaşmasıyla, açık olarak görüldü ki bu ülkelerin bir çoğu için borcu geri ödemeleri, yalnızca bunların ekonomik performanslarının zorlanmasının ötesinde, gerçekte mümkün değildi. Bu nedenle 1980’lerde bir kaç orta gelirli ülke özellikle Latin Amerika da- ağır borç yüküne maruz kaldı ve 1990’larda, IMF ve Dünya Bankası, bu ülkelerin borç yükünü ödenebilir bir safhaya çekebilmek için Ağır Borç Yüklü Ülkeler Örgütünü (HIPC) kurdu. Bu konunun önemine, papa ve rock starları dahil halkın ilgisinin çekmesine karşın politikacılar bu konuda yalnızca bir parça fikir sahibi olup temel bazı sorular sormaktadırlar. - Hangi düzeyin üstündeki borçlanma ekonomik performansı zayıflatır? - Tipik bir gelişmekte olan ülke için borcun ekonomik büyümedeki nicel etkisi nedir? - Büyüme için alınan borcun etkisi çok yönlü müdür? Başka bir deyişle büyüme için alınan ilave borcun etkisi, örneğin borç stokuna bağlı olarak değişebilir mi? - Borçlanmaya dayalı büyüme kanalları nelerdir? - Borç azaltmaya yönelik bir büyüme programının HIPC ülkelerine etkisinin ne şekilde olmasını bekleyebiliriz? Otuz yılı aşkın bir dönemi esas alarak ve 100 tane gelişmekte olan ülkeyi nazara alarak bu soruları cevaplandırmaya yönelik bir çalışma yürüttük. Büyük ölçüde petrol ihracına bağlı olan ülkeler, 400.000’den daha az nüfusu olan ülkeler ve geçiş sürecinde olan ülkeler bu çalışmanın dışında bırakılmıştı