Hızlı sanayileşme, nüfus artışı ve kentleşme çevre sorunlarının artmasına yol açmıştır. 1970’li yıllardan itibaren, çevre sorunları ile ilgili önlemlere yönelik girişimler ülkelerin gündeminde yer almaya ve çevre politikaları belirlenmeye başlamıştır. Çevre politikalarının uygulanması için birçok araç geliştirilmiştir. Bu araçları temelde iki şekilde sınıflandırmak mümkündür. Bunlar, komuta kontrol araçları ile ekonomik araçlardır. Ekonomik araçlar içerisinde en sık ve yaygın kullanılan araç çevre vergileridir. Çevre vergileri, çevre ile ilintili matrahlar üzerinden alınan, zorunlu ve karşılıksız ödemeler ile az ya da çok sunulan hizmetin karşılığı olarak alınan bir kısım resim ve harçların toplamını ifade eder. Dünya çapında uygulanmakta olan çevre vergileri genellikle dört kategoriye ayrılmaktadır. Bunlar; enerji, ulaştırma, kirlilik ve doğal kaynaklar üzerindeki çevre vergileridir. Çevre vergilerinin vergi gelirleri içerisindeki payı dünya genelinde artmaktadır. Gelişmeler, çevresel amaçlarla kullanılan vergilerin sayısında ve kullanım alanlarındaki artışın devam edeceğine işaret etmektedir. Türkiye’de çevre vergisi olarak kabul edilebilecek vergiler; akaryakıt ürünleri üzerinden alınan özel tüketim vergisi, motorlu taşıtlar vergisi ve çevre temizlik vergisi ile sınırlıdır. Çevre vergilerinin ülkemizde de daha kapsamlı ve önleyici bir bakış açısıyla yeniden düzenlenmesine ihtiyaç vardır.
Rapid industrialization, rise in population, urbanization, destruction of plant and animal types have led to an increase in environmental problems. Global warming and climate change, soil, water and air pollution, extinction of some plant and animal types are the most frequetly encountered environmental problems. Staring from the 1970s, initiatives for measures regarding environmental problems began to be included in the agendas of countries and environmental policies started to be determined. Many tools have been developed for the implementation of environmental policies. It is possible to classify these tools basically in two categories. These are command and control tools and economic tools. The most frequently and commonly used tool among economic tools is environmental taxes. Environmental taxes define total of a number of charges and duties collected in return for services provided incompletely or in excess and nondiscretionary and nonprovisional payments collected on bases associated with the environment. Eurostat assesses all taxes collected on a physical unit that creates a negative effect on the environment or a part of that within the category of environment tax. Accordingly, all economic activities about the environment such as energy production, transortation vehicles and services, air and water emissions, ozone layer depleting substances, sources that lead to water pollution, waste management, noise pollution, water, land, soil, forest and wild life, fish stocks are included in the base of environment tax. Environment taxes implemented throughout the world are usually classified into four groups. These are environment taxes on energy, transportation, pollution and natural resources. The share of environment taxes in tax revenues is increasing worldwide. Developments point out that the increase in number and areas of use of taxes used for environmental purposes will continue. Taxes that may be regarded as environment tax are limited to special consumption tax collected on fuel oil products; motor vehicles tax and environmental cleaning tax in Turkey. Environment taxes need to be arranged in a more comprehensive and preventive point of view also in our country.