Ticari hayatta kar amacı güden gerçek kişilerin ve kurumların tamamı, bu amaca ulaşma gayreti nedeniyle, elde etmek istedikleri gelirlere karşılık bir takım giderlere katlanmak durumunda kalırlar. Vergisel mantığın doğası gereği ticari işlemler neticesinde alınacak gelir vergilerinin (gelir vergisi, kurumlar vergisi) hesaplanmasında, katlanılan bu giderlerin dikkate alınması gerekir. Ancak yasama organı koyduğu yasalar vasıtasıyla, devletin gerçekleştirmek istediği bir takım ekonomik, sosyal, kültürel amaçlara yönelik olarak belli dönemlerde, yapılan giderlerin niteliğine göre bazı giderler ve harcamalar (ar-ge harcamaları vs.) için vergisel anlamda avantajlar sağlarken, bazı giderlerin ve harcamaların (tütün ürünlerine ilişkin ilan ve reklam giderleri vs.) gider olarak indirilmesinde kısıtlamalar getirmektedir. Günümüzde bu türdeki bir düzenleme “6322 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun1” 6. maddesiyle Gelir Vergisi Kanunu’na 37. maddesiyle Kurumlar Vergisi Kanunu’na eklenen ve yürürlük tarihi 01.01.2013 olarak belirlenmiş olan finansman gider kısıtlaması müessesesidir. Finansman gider kısıtlaması uyarınca, belirlenen kıstaslar kapsamına giren yabancı kaynaklara ilişkin faiz, komisyon, vade farkı, kâr payı, kur farkı ve benzeri adlar altında yapılan gider ve maliyet unsurları toplamının %10’unu aşmamak üzere Bakanlar Kurulu’nca kararlaştırılan kısmının gider olarak indirilmesi kabul edilmeyecektir.
In commercial life, all profit-oriented real persons and institutions have to suffer certain expenses for the revenues they desire to acquire due to their efforts to reach this target. By definition of taxation, these expenses must be taken into account in the calculation of income taxes (income tax, corporate tax) to be collected as a result of commercial procedures. However, while the legislative organ provides advantages in terms of tax for certain expenses and expenditures (research and development expenditures, etc.) via the laws it imposes in certain periods for certain economic, social, cultural purposes according to the quality of the expenses made, it also imposes restrictions in deducting certain expenses and expenditures (expenditures on advertisement and commercials of tobacco products, etc.). Today such a regulation is the institution of funding expense limitation whose effective date was determined to be 01.01.2013 that is added with article 6 of the “Law on Amendment of Certain Laws with the Law no. 6322 on Collection Procedure of Public Receivables 2” to Income Tax Law and with article 37 to Corporate Tax Law. In accordance with funding expense limitation, deduction of the part determined by the Cabinet shall not be accepted provided that it does not exceed 10% of the sum of interest, commission, delay interest, profit share, Exchange rate difference as well as expense and cost elements made under similar names regarding foreign sources.