193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun (GVK) “İndirilecek Giderler” başlığını taşıyan 40’ıncı maddesinin 1’inci maddesinde; safi kazancın tespit edilmesinde ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan giderler ile (4108 sayılı Kanunun(2) 19’uncu maddesiyle eklenen ve 01.01.1995 tarihinden itibaren yürürlüğe giren hüküm) ihracat, yurt dışında inşaat, onarma, montaj ve taşımacılık faaliyetinde bulunan mükellefler, bu bentte yazılı giderlere ilaveten bu faaliyetlerinden döviz olarak elde ettikleri hasılatın binde beşini aşmamak şartıyla yurt dışındaki bu işlerle ilgili giderlerine karşılık olmak üzere götürü olarak hesapladıkları giderleri de indirebilecekleri hüküm altına alınmıştır. Konuyla ilgili olarak sırasıyla 194 seri numaralı Gelir Vergisi Genel Tebliğinde önemli açıklamalar yapılmıştır. Ancak, sözkonusu genel tebliğ in 1/4-b bölümünde, ihraç kaydıyla yapılan mal teslimlerinde, bu ihracat hasılatı dolayısıyla götürü gider uygulamasının, ihracatçı ve ihracatçıya ihraç kaydıla mal tesliminde bulunan işletmenin ihracattaki katkıları oranında yapılacağı açıklamalarının Danıştay 4. Dairesi’nin 17.03.1999 tarihli kararıyla götürü gider uygulamasından ihraç kaydıyla ihracatçıya mal teslim edenlerin bu uygulamadan yararlanamayacağı belirtilerek ilgili bölümü iptal etmiştir. Bakanlıkta bu kararın kesinleşmesi sebebiyle en son olarak 233 seri numaralı Gelir Vergisi Genel Tebliği’nin(5) “Götürü Gider” başlığını taşıyan 2’nci bölümünde konuya açıklık getirmiş ve Dnş. 4.D.’nin iptal kararını benimsemiştir. Biz bu yazımızda götürü gider uygulaması hakkında kısaca bilgi verdikten sonra, götürü gider uygulamasında karşılaşılan sorunlar ve en son değişiklikler hakkında bilgi vermeye çalışacağız.