Gelir Vergisi Kanunu’nun 85’inci maddesinde, kural olarak yedi gelir unsurundan elde edilen gelirin beyan edilmesi, toplamının alınması ve bu toplam üzerinden vergilendirme yapılması benimsenmiştir. Söz konusu maddeye göre mükelleflerin, aynı Kanunun 2’nci maddesinde yazılı yedi gelir unsuru kapsamına giren kaynaklardan bir takvim yılı içinde elde ettikleri kazanç ve iratları için Gelir Vergisi Kanununda aksine hüküm olmadıkça yıllık beyanname vermeleri gereğine ve beyanı gereken gelirlerin yıllık beyannamede toplama yapmak ve beyanname vermek zorundadırlar. Diğer taraftan bu zorunluluğun istisnası yine aynı Kanununun 86’ncı maddesinde belirtildiği üzere “ TOPLAMA YAPILMAYAN HALLER” başlığı altında toplanmıştır. Sözü edilen madde hükümleriyle “Gerçek kişilerin beyana tabi olmayan gelirleri” ile ilgili düzenlemeler yapılmaktadır. Söz konusu Kanun maddesinde 1999 yılından önce sadece tek işverenden alınan ücretler için uygulanan beyan dışı bırakma uygulaması, 4444 sayılı Kanunla, kaç işverenden alınmış olursa olsun, tevkif suretiyle vergilendirilmiş tüm ücret gelirleri beyan dışı bırakılmıştı. Ancak son olarak 4842 sayılı Kanunla, aynı maddenin 1/b bendinde bir değişiklik yapılarak ücret gelirlerinin yıllık beyanname ile bildirilmesi konusunda 1999 yılı öncesi duruma dönülmüştür. Daha sonra söz konusu bentte, 4962 sayılı Kanunla bir düzenleme daha yapılmıştır.