Kasım 1989..Stajyer Gelirler Kontrolörü olarak göreve başladım. Gelirler Kontrolörleri Eğitim Grup Başkanlığı Adakale Sokak No.:20 Ankara adresine geldiğimde sınavı aynı zamanda kazandığımız bir grup arkadaşımın göreve başladıklarını ve bu süreçte bizlere bir Üstadımızın yol göstermekte olduğunu öğrendim. Üstadımızın adı Selçuk ALSANCAK idi. Bir yandan teorik eğitimimiz sürerken diğer yandan denetim elemanının nasıl giyinmesi gerektiğinden hal ve hareketlerinin nasıl olması gerektiğine değin bir çok konuda bizim dönemimize aktarımda bulunmak üzere görevlendirilmiş Üstadlarımız’dandı Selçuk ALSANCAK..Bizlere dikkat etmemiz gereken konuları aktarırken kendisinin de aynı titizliği koruyarak örnek oluşturma çabası dikkatimizi çeker ve aktarımlarını, uyarılarını bu itibarla da uygulamamızı kolaylaştırırdı. Kısaca örnek olmaya gösterdiği çaba bir emeği temsil ederdi.

Üstadımız Selçuk ALSANCAK’ı geçtiğimiz günlerde kaybettik. Her ölüm gibi hazırlıksızdık. Mukadderat ise de bu haberi almak konusunda isteksizdik. Ama her ölüm gibi bu ölüm de sabırla karşılanacak ve Üstadımızı ebediyete uğurlayacaktık. Öyle de oldu.

Her aramızdan ayrılışlar burukluk nedeniyken “üç günlük dünya” tanımlamasıyla birbirimizi üzmemek üzere akidleşiriz. Ancak dünyanın belki de varoluş nedeniymişcesine de her akidleşmeden sonra bu ilkeyi unutur, “dünya telaşı”na kaptırırız kendimizi..Yaşamın dinamikleri bunu gerekli de kılıyor diye düşünürüz çoğu kez..Öyledir de..Yaşamı kederiyle, sevinciyle sürdürmek varoluşun gereğidir.

Üstadımız Selçuk ALSANCAK’a rahmet dilerken, barışa, uzlaşıya, birlikteliğe harç olacak çabalarımızın daha çok olduğu bir telaş durumu dileğiyle iyi bir hafta diliyoruz.