Türkiye’nin imzalamış olduğu vergi anlaşmalarında temettü, faiz, gayrimaddi hak bedellerinde vergilendirme esaslarının belirlendiği madde hükümlerinde Türkiye’ye verilen azami vergilendirme oranlarının kullanılması için önemli bir şart getirilmiştir. Getirilen bu şarta göre, diğer akit devlette mukim kişilerin gerçek lehdar olması gereklidir. Söz konusu maddelerde getirilen bu şarta ilişkin olarak genellikle anlaşmalarda genel tanımların düzenlendiği 3’üncü madde hükmünde “gerçek lehdar” terimi ile ilgili bir tanımlama getirilmemiştir. Bu terim bir tek Türkiye’nin Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti ile imzalamış olduğu vergi anlaşmasında tanımlanmıştır. Vergi anlaşmalarına göre temettü, faiz, gayrimaddi hak bedellerinde Türkiye’nin vergilendirme yetkisini kullanarak düşük oranlarda vergilendirme yapması için ödeme yapılan kişinin gerçek alıcı olup olmadığının tespit edilmesi gerekmektedir. Bu makalemizde buna ilişkin olarak yapılması gerekenler üzerinde durulmuştur.
An important condition stipulating that maximum taxation rates given to Turkey shall be used was envisaged in article provisions that determine tax principles in dividends, interest, intangible rights in tax agreements signed by Turkey. According to this condition introduced, persons residing in the other country that is a party to the contract should be beneficial owners. Regarding this condition envisaged in these articles, there were no definitions for the term “beneficial owner” within the provision in article 3 in which general definitions are usually given. This term was only defined in the tax agreement which Turkey signed with the Turkish Republic of Northern Cyprus. According to tax agreements, for Turkey to use its power of taxation and apply taxes at low rates in dividend, interest and intangible right amounts, it is necessary to detect whether the person to whom the payment is made is an actual buyer. The article emphasizes what needs to be done for this purpose.