İktisadi hayatta artan önemlerine ve giderek daha sık başvurulan kurumlar olmalarına bağlı olarak, bankaların -aynı zamanda vergi mükellefi olan müşterileriyle olan ilişkileri dikkatleri üzerine çekmekte ve bankaları, mükelleflerin mali durumları hakkında bilgi almak isteyen vergi idareleri için cazip başvuru kaynaklarından biri haline getirmektedir. Gerçekten de, bankalar işlevleri gereğince -gerek gerçek kişi gerekse tüzel kişi- müşterilerinin mali durumları hakkında pek çok bilgiye sahipdirler; hiç bir bankanın, mali durumu hakkında yeterli bilgiye sahip olmaksızın hiç bir gerçek veya tüzel kişiye kredi verme, akreditif açma veya ödeme işlemlerini yürütme gibi bankacılık hizmetleri sunmayacağı, hatta mevduat hesabı dahi açmayacağı açıktır. Ayrıca, banka tarafından edinilen bu bilgi, yapılan hizmetler çerçevesinde sürekli aktüel kalacak ve hatta zaman içinde gerek nitelik gerekse nicelik açısından artabilecekdir. Nihayet, son yıllarda bankaların müşterileri hakkında daha fazla bilgi sahibi olmaları yasalarca da emredilmektedir. Kara Paranın Aklanmasının Önlenmesine Dair Kanun(2) ile getirilen kimlik tespit etme zorunluluğu buna güzel bir örnekdir.