Türk banka hukukunda bankacılık işlemleri, genel mahiyeti itibariyle, banka işletmelerinin gerçek ve tüzel kişilerden topladıkları paraları yine gerçek ve tüzel kişilere kredi verme ve diğer şekillerde kullandırmalarına üzerine yoğunlaşmıştır. Kalkınma ve yatırım bankalarını bir kenara bırakacak olursak bankacılık işlemleri “mevduat” ve “kredi” işlemleri üzerine bina edilmiştir. Bankacılık uygulamalarında mevduat hesaplarına yönelik olarak önemli bir tartışma konusu bankalararası para piyasasında açılan yatırım hesaplarının mahiyetine yöneliktir. Aynı zamanda uygulamada bu hesaplar için ödenen faizlerin vergilendirilmesi de önemli bir tartışma konusu olmaktadır. Konunun önemine binaen bu makalemizde, bankalararası para piyasasında açılan yatırım hesaplarının mahiyeti ve bu hesaplara ödenen faizler üzerinde durulacaktır. Bu tartışma, tarihsel bir çerçevede 5422 sayılı K.V.K. ve 5520 sayılı K.V.K. uygulamaları açısından analiz edilecektir.
Banking transactions in Turkish banking law have in general intensified on making use of money banks collect from natural persons and legal entities in crediting real person and legal entities and in other forms. Apart from development and investment banks, banking transactions have been grounded on “deposit” and “credit” transactions. An important point at issue regarding deposit accounts in banking practises is related to the nature of investment accounts opened at interbank money market. Likewise, taxation of interest paid for these accounts in practice becomes a point at issue. Based on the importance of the issue, emphasis shall be on the nature of the investment accounts opened at interbank money market and interests paid to these accounts. This point at issue shall be analyzed in terms of practises of K.V.K. (Corporate Tax Law) numbered 5422 and K.V.K. numbered 5520 within a historical frame.